Trouwdag

Vandaag, 2 februari, is het de trouwdag van onze kroonprins en zijn Máxima, maar voor mij persoonlijk was het ook een bijzondere dag, want het is ook 45 jaar geleden dat mijn oudste zus in het huwelijksbootje stapte. Mijn vriend van toen (en nu al meer dan tweeënveertig jaar mijn echtgenoot) mocht mee en het was een onvergetelijke dag. Het jurkje dat ik destijds droeg heb ik nooit weg kunnen doen. Het ligt nog steeds in een koffer op de zolder. Gemaakt van hemelsblauw fluweel met een wit kanten bef en versierd met kleine glinsterende steentjes vind ik het nog steeds heel mooi, maar ik zou er niet meer in passen.

Het was hartje winter, maar ik herinner mij niks van de kou. Zou het door mijn verliefdheid zijn? Vanavond mocht ik dat bruidspaar feliciteren en besefte dat het iets bijzonders is (en steeds meer wordt in deze tijd) zoveel jaren samen!

Speciaal van mijn zus is wel dat toen zij een keer het eten verzorgde, mijn vader een dropje in zijn pannenkoek aantrof. Hij was daar erg boos om en dat verbaasde mij omdat hij toch wel over een grapje kon. Hoe mijn zus dat voor elkaar kreeg weet ik nog steeds niet. Ooit gehoord van droppannenkoeken? Ik eet ze liever met stroop!