Utopia

Sinds 31 december zitten vijftien personen op een afgesloten terrein om een nieuwe samenleving te creëren. Ik vind het leuk af en toe op de livestreams te kijken. Het zijn mannen en vrouwen met een heel verschillende achtergrond en het is logisch dat er af en toe onenigheid ontstaat. Te pas en te onpas hoor je ‘schatje’, want ja, ze weten natuurlijk dat elk woord kan worden gehoord en elke beweging wordt geregistreerd. Ik vraag me af of je wel weet waar je aan begint als je je opgeeft voor zo’n programma.

Het lijkt er nog zeker niet op dat deze mensen in staat zijn hun ideaal te verwezenlijken. De droom, om na een jaar ‘rijk’ terug te keren in de maatschappij, lijkt nog niet te kunnen worden verwezenlijkt. Gelukkig zijn er ook een paar bewoners die er niet voor het geld zitten.

De televisie uitzendingen laten de heftigste gebeurtenissen zien en daardoor ontstaat een iets vertekend beeld. Het is voor sommige bewoners moeilijk een zinvolle en nuttige bezigheid te vinden. Het constant op elkaars lip zitten levert steeds vaker problemen op. Binnenkort is er een volgende stemronde en komen er twee nieuwe bewoners in, waardoor waarschijnlijk weer heftige discussies ontstaan. Dat er verliefdheid of liefde opbloeit kan ook bijna niet anders en dat is wel leuk om te zien.

Door bijvoorbeeld schilderijen te maken wordt flink geld verdiend. Grappig vond ik het te horen dat toen er iets mis ging tijdens het schilderen, de opmerking klonk dat dat niks hinderde omdat het tenslotte ‘Kunst’ is.

Het woord ‘utopie’ staat voor een onmogelijk ideaal en dat zal al snel blijken, vrees ik.