Vingerknopen

Zoekend op google waarbij ik ‘touwfiguren’ intypte, vond ik een naam voor het spelletje dat ik deze week met de kleinkinderen deed: vingerknopen. Vijftig jaar geleden deed ik dit af en toe met een van mijn zusjes. Later leerde ik het onze dochters en nu dus onze kleindochter.

Eenvoudig een stukje breigaren van ongeveer 80 cm lang. Een knoopje er in en het draadje rond je duim en pink aan beide handen zodat het tussen je beide handen is gespannen. Je kunt dan spelen met figuren die min of meer lijken op bijvoorbeeld een kop en schotel, de Eiffeltoren of een visnetje. Dat laatste is ietsje moeilijker en ik moest zelf eerst even oefenen om het weer helemaal onder de knie te krijgen. Een leuk tijdverdrijf, maar toch ook lastig voor mollige kinderhandjes. Als je deze verschillende vormen goed onder de knie hebt dan kun je ook ‘overnemen’, waarvan ik zelfs een demonstratie zag op internet. Hierbij neemt de één het draadje over van de ander door middel van verschillende vingergrepen en dat kan heel lang zo doorgaan.

Het is lekker ontspannen om bezig te zijn met zo’n simpel draadje en er zijn allicht nog meer mogelijkheden die ik niet ken. Voor mij is dit spelen even teruggaan in de tijd en dankbaarheid ervaren dat ik dit door kan geven aan onze kleinkinderen.